De zondagmiddag wordt op prettige wijze geopend door de fraaie luisterliedjes van I Am Oak in de Barbarossa Ruine. De Utrechtse formatie heeft net hun bijzonder geslaagde debuut album ' On Claws' uitgebracht. Maar ook live weten ze zeker te overtuigen. En dat is het publiek niet ontgaan want de Ruine is afgeladen vol. Opvallend is hun meerstemmige zang en het gebruik van een banjo. Dat zorgt ervoor dat de liedjes van begin tot het einde blijven boeien. De set wordt afgesloten met een lekker rockend nummer. Een nieuwe loot aan de folk tak om goed in de gaten te houden.
Een veelbelovende start met veel zon en fijne muziekjes
De zondagmiddag wordt op prettige wijze geopend door de fraaie luisterliedjes van I Am Oak in de Barbarossa Ruine. De Utrechtse formatie heeft net hun bijzonder geslaagde debuut album On Claws uitgebracht. Maar ook live weten ze zeker te overtuigen. En dat is het publiek niet ontgaan want de Ruïne is afgeladen vol. Opvallend is hun meerstemmige zang en het gebruik van een banjo, die ervoor zorgen dat de liedjes van begin tot het einde blijven boeien. De set wordt afgesloten met een lekker rockend nummer. Een nieuwe loot aan de folk tak om goed in de gaten te houden.
In de Saddlespan gaat Middle East verder met waar I Am Oak mee afsloot: lekker rockende songs. De uit Queensland, Australie afkomstige band sluit hun Europese tour af met dit optreden op de-Affaire. Hun pyschedelische popfolk is bijzonder afwisselend door het gebruik van een scala van ongebruikelijke instrumenten als accordeon, fluit en trompet. Opvallend detail daarbij is dat ook de drummer laat zien dat hij de accordeon kan bespelen. Helaas is hun set voorbij voor dat je het weet. Gezien de strakke programmering is er nauwelijks ruimte voor wat extra's.
Inmiddels staan The Cohens klaar in de Ruïne voor hun optreden. Als iemand gevraagd had: 'kan een band ook rocken zonder gitaar en bas?', dan was het antwoord vast en zeker een volmondig 'nee' geweest. Maar na vandaag weten we wel beter, met dank aan The Cohens. Ze bewijzen dat een drummer, een organist en een charismatische zanger meer dan voldoende is om het publiek fijn aan het rocken te krijgen. De set is net lang genoeg om het publiek te entertainen voordat hun trucje uitgewerkt raakt. Want een nadeel van een dergelijke bezetting is toch wel dat na verloop van tijd de liedjes erg op elkaar gaan lijken. Maar met een lekker biertje in de hand is het goed vertoeven in de Ruïne.
De programmering steekt ieder jaar weer prima in elkaar. Dus ook deze zondagmiddag. Na de rock van The Cohens is het tijd voor de indie-pop van de Tokyo Police Club in de Saddlespan. De Canadese band heeft zojuist hun nieuwste plaat Champ uitgebracht en hebben er echt zin in. Tokyo Police Club onderscheid zich van de doorsnee indie band door goed gebruik te maken van hun meerstemmige zang en prima ingepaste keyboard partijen. De toetsenist gespt af en toe ook een gitaar om zodat er ook flink gerocked kan worden.
Foto's & tekst: Bernard Bodt
{ugallery}affaire2010_1{/ugallery}
Getagd onder
