Bram Versteeg is bassist van de Nijmeegse rockband Navarone, de band die in 2008 werd opgericht. Ze hebben landelijk en internationaal grote populariteit. Zo speelden ze in 2019 in het voorporgramma van Bon Jovi in het Goffertpark. Als band deden ze mee aan de Voice of Holland en haalden de finale. Door de jaren heen en zelfs per album, vloeien diverse stijlen en inspiratiebronnen door in hun muziek: van progressieve rock tot close-harmonie akoestisch. Alle bandleden hebben verschillende inspiratiebronnen en dat hoor je terug in de muziek. Bram studeerde Muziekmanagement en vervulde in de beginjaren van de band een dubbelrol - naast bassist droeg hij ook zorg voor de zakelijke kant. Naast bassist is Bram ook fotograaf voor o.a. Doornroosje.
Bij het horen van welke plaat / artiest / componist besloot je muzikant te worden?
Het moment dat ik besloot muziek te gaan maken was niet zozeer ingegeven door een specifieke plaat of artiest eigenlijk. Een high-school buddy en ik besloten dat herrie maken en in een band zitten cool en rebels was en dat leek ons wel wat. Meer gelijk zou ik in mijn leven nooit meer krijgen, maar dat daargelaten. We waren in die tijd helemaal into Nirvana, dus dat was zeker de eerste en meest intensieve inspiratiebron.
Hoewel het vuurtje dus ging branden om een meer (sub)culturele en puberale reden, laaide het vuur wel degelijk op door een specifieke artiest en plaat. Toen ik Effloresce van Oceansize voor het eerst hoorde was ik echt blown away. Die plaat heb ik helemaal grijs gedraaid en gaf mij voor het eerst echt richting in wat ik zelf wilde maken. Ik had ook zo'n cd-hoesje dat je naar 4 kanten open kon vouwen, waar ik helemaal geïntrigeerd door was. Toen we met Navarone onze demo-ep maakten om onze eerste optredens te regelen, heb ik dat ontwerp schaamteloos overgenomen. Dagenlang zat ik met mijn ouders kartonnetjes uit te snijden en hoesjes te plakken, ha ha.
Welke plaat / artiest is van grote invloed geweest tijdens je carrière?
Pfoe, dat zijn er een hoop en dat verschilt van periode tot periode, maar een dikke rode draad is toch wel Radiohead. Als ik er dan maar 1 mag noemen, is dat toch wel mijn all-time favorite. De intelligente gelaagdheid, het dystopische sfeertje, eigenlijk alles klopt er voor mij wel aan. Bijna als een vrouw met ogen om direct verliefd op te worden; die mystiek en eigenzinnig genoeg is om je altijd over te blijven verwonderen, maar dichtbij genoeg is om van te kunnen houden.
Ook het concessieloze vind ik tof aan Radiohead. Piet Mondriaan heeft zichzelf echt niet afgevraagd waar het grote publiek op zit te wachten alvorens hij besloot om vlakken in primaire kleuren te gaan schilderen. Radiohead heeft diezelfde attitude binnen de muziek, en juist dat onderscheidt de grote artiesten van de eendagsvliegen. Als je talent en durf genoeg hebt, kom je vanzelf bovendrijven.
Welk live-concert heeft het meeste indruk op je gemaakt?
Dat is simpel: Sigur Rós op Lowlands in 2008. Na het ervaren van dat concert wist ik dat ik nooit meer zoiets mee zou gaan maken en dat is tot nu toe ook zo gebleken. Super subjectief, I know, maar wel verwonderlijk hoe breed die subjectiviteit gedragen kan worden. De helft van het optreden heb ik met mijn ogen dicht door een ander universum gevlogen. Misschien was dat wel het moment dat ik het meest puur het hier en nu heb ervaren in elke vezel van mijn lijf. Toen ik op een gegeven moment mijn ogen open deed en voorzichtig rond me heen keek zag ik dat er misschien 2 of 3 mensen níet aan het huilen waren - echt iedereen was compleet in trance. En nope, daar was niks artificials aan - ik was uitsluitend high on life (en live).
Welke recent uitgebrachte plaat zouden we móéten luisteren? Of welke nieuwe artiest moeten we in de gaten houden?
Dat wilde ik net aan jullie vragen! Haha, nee, zonder gekheid, ik ben eigenlijk helemaal niet goed op de hoogte van recente releases of opkomende artiesten. De app Shazam is mijn grote vriend, Discover Weekly van Spotify brengt soms nog wel wat leuks en natuurlijk tips van vrienden, maar echt 1 artiest of album springt er niet echt uit. Althans, waarschijnlijk pas nadat dit interview gepubliceerd is.
Maar om toch iets meer dan dit halfbakken antwoord te geven, zou ik gaan voor Better in the Shade van Patrick Watson, Wilds van Andy Shauf of I'm Not Sorry, I Was Just Being Myself van King Hannah.
Website: https://www.navaronemusic.com
Bram Versteeg op Instagram: https://www.instagram.com/realiteitsreiziger_____
