Fit For An Autopsy in Doornroosje

Zaterdagavond was Doornroosje the place to be als je op zoek was naar een dosis extreme metal. De Amerikaanse deathcorehelden Fit For An Autopsy kwamen de tent afbreken in Nijmegen en zij kregen daarbij hulp van Sylosis, Darkest Hour en Heriot. Kortom, een welgevuld programma.

Als je zo’n line-up brengt, is er geen ontkomen aan dat je al vroeg de deuren open gooit. Vandaar dat om 18.30 uur al de eerste bezoekers het pand aan het Stationsplein binnen gingen. Om 19.00 uur opende de Engelse metalcoreband Heriot de avond.

De set staat vooral in het teken van het album Devoured by the Mouth of Hell, dat een kleine twee maanden geleden uitkwam, als opvolger van hun geprezen ep Profound Morality. Vanaf opener Foul Void dringt vooral de dominante bas diep door, terwijl de gitarist/zangeres Debbie Gough en bassist/zanger Erhan Alman elkaar krachtig afwisselen. Het is alleszins duidelijk waarom deze band, hoewel ze erg jong overkomen – terwijl ze toch al zo’n 10 jaar bestaan – al verschillende belangrijke voorprogramma’s hebben gedaan en op toonaangevende festivals, waaronder “ons” eigen Jera on Air, stonden.

Heriot © ashleabeaphoto - via instagram

Darkest Hour

Het Amerikaanse Darkest Hour is de tweede band die vanavond zijn opwachting maakt. Onder de bombastische klanken van Also Sprach Zarathustra van Strauss, gepaard met een Arena-aankondiging komen de vijf mannen op. Aldus wordt de lat wel hoog gelegd, maar al snel blijkt dat ze die hoogte moeiteloos halen.

Het tempo ligt direct hoog bij Perpetual Terminal, een strakke en energieke start. Het samenspel van de virtuoze gitaristen, met perfect getimede harmonieën, is  indrukwekkend. Het is het begin van een intense show, met een hoofdrol voor licht en sfeer, waarbij ook drummer Travis Orbin zijn momenten neemt. Zijn spel tijdens, bijvoorbeeld, Sadist Nation is erg goed. Ook het geweldige gitaarspel van Nico Santora kan niet onbenoemd blijven. De energie die de band het publiek inslingert, komt in de vorm van circlepits en moshpits dubbel en dwars weer het podium op. Die wisselwerking is erg aangenaam.

Sylosis

De tweede Engelse act van de avond is Sylosis uit Reading, ten oosten van Londen. Heriot en Darkest Hour hadden al wel gedaan wat van hen verwacht mocht worden, namelijk ervoor zorgen dat de sfeer er bij het publiek aardig inzit, maar de energie en kracht waarmee deze band zich manifesteert, is van nóg grotere orde. Opener Empty Prophets maakt dat al wel duidelijk, maar voor het geval er toch nog een greintje twijfel bestaat, wordt die weggenomen zodra Pariahs wordt gespeeld.

Sylosis is een death metalband / metalcoreband waarbij je overduidelijk kunt horen wat de invloed is van old school trashmetal. Zo is The Path, het titelnummer van de recent uitgebrachte EP, erg aanstekelijk en roept het, vooral wat het gitaarspel betreft, associaties op met Slayer. Teras, zo horen we overduidelijk, is ingekleurd met Metallica-potloden. Alles komt bij dit optreden bij elkaar: de sfeer, de energie, de kundigheid van de band….het is allemaal een optelsom die – zo kan gezegd worden aan het einde van deze avond – maakt dat Sylosis toch écht met de eer gaat strijken van beste act van dit minifestival. Dat blijkt temeer wanneer het publiek zodanig opgaat in de act en in hun muziek dat ze, voorafgaand aan Poison for the Lost, spontaan een wall of death beginnen. Als je dát als band weet te bereiken, doe je het goed!

Sylosis © Bertus Elings

Fit For An Autopsy

Daar waar Darkest Hour, eerder vanavond, opkwam met muziek die de verwachtingen hooggespannen maakte, is de intromuziek van deze band het nummer What is Love van Haddaway. Humor is erg belangrijk de deathcore-scene.

Wanneer, na het intro van Lower Perpose, zanger Joe Baldolato het podium opkomt, gaat het dak eraf in Nijmegen. Het publiek laat overduidelijk blijken dat dit toch wel de band is waarvoor het grootste deel is gekomen. Door te vervolgen met A Higher Level of Hate zorgt FFAA ervoor dat ze een buitengewoon stevige basis hebben gelegd voor hen optreden vanavond.

Een kleine maand geleden heeft FFAA hun zevende album uitgebracht, The Nothing That Is. Je zou dan verwachten dat het optreden van vanavond in het teken staat van dat album, maar hoewel er echt wel nummers van worden gespeeld, zoals Hostage en Red Horizon, wordt de setlist een beetje gedomineerd door ietwat oudere en bekendere nummers. Hoogtepunt van dit optreden is Black Mammoth van het album The Great Collapse. De muzikanten mogen ieder laten horen wat ze in huis hebben en zodra dat allemaal samenkomt en wordt gecombineerd met de strot van Baldolato, ontstaat er iets heel vets.

Een memorabele avond!