Oranjepop 2010

Wederom het meest geslaagde popfestijn in de regio

Het festival begint druilerig. Het Hunnerpark wordt geteisterd door een  vervelende motregen die maar heel langzaam over Nijmegen heen wegtrekt. Van de eerste act op het hoofdpodium Mariska Petrovic & The Fat Bastards krijg ik dan ook maar weinig mee behoudens enkele flarden countryrock die tot me komen in de tipi. Een van de weinig overdekte plekken op het festivalterrein. In de tipi is een kleinschalig programma neergezet door productiehuis ON.

lees verder

Als eerste is het de beurt aan Koos van Dijk. De voormalig manager van Herman Brood vertelt hier zijn rock ’n roll stories.  Bijzonder vermakelijk is zijn verhaal over het schijnhuwelijk tussen Herman en Nina Hagen dat uiteindelijk in Nijmegen op de klippen liep omdat Herman zoals gebruikelijk weer eens vreemd moest gaan. De verhalen worden afgewisseld door een stevig potje rock door T.I.M. oftewel ‘The Incredible Mike’. Ze hebben net hun debuut cd Spoetnik uit. En als ze daarop net zo gedreven spelen als vandaag lijkt me de plaat een absolute aanrader.

Als Black Bottle Riot, Nijmeegse eigen trots, begint te spelen breekt gelukkig de zon door. De set is bijzonder energiek vandaag. De boys hebben er echt zin in. Niet zanger Simon speelt de hoofdrol vandaag maar het is Mike die dat opeist met zijn voortreffelijke slidespel op zijn gitaar. De band heeft het laatste jaar een goede ontwikkeling doorgemaakt en bekroont dat op 27 juni met hun optreden op Rocking Park. Nu nog snel een goede cd en Nijmegen heeft na de Staat weer een band waar men trots op kan en mag zijn.

Een band die die stap al gezet heeft is Moss getuige hun recente 3FM megahit. Ondanks dat men op een festival speelt heeft Moss toch geprobeerd een wat intieme sfeer te creëren door een opstelling voorop het podium te kiezen. Het publiek kijkt de band letterlijk bijna op de vingers. De vijf mannen van Moss spelen prettig in het gehoorliggende liedjes. Maar door de aanwezigheid van drie gitaristen klinken de songs lekker rockend. Mede ook door inbreng van de prettig gestoorde drummer. Hij gaat zo in het spel op dat hij bijna met zijn hoofd in zijn trommels kruipt. De drie kwartier zijn voorbij voordat je het weet.

Shaking Godspeed speelt vandaag alsof hun leven ervan afhangt. Wat een gedrevenheid gekoppeld aan ouderwetse bluesrocknummers.  Wout Kemkens  is niet alleen een prima frontman met een stem die bijzonder goed bij de smerige bluesrock past maar weet ook nog voortreffelijk gitaarspel op de mat te leggen. Je zou bijna vergeten dat hij maar gewoon uit de achterhoek komt!  Jammer is alleen dat Shaking Godspeed slechts uit drie stoere mannen bestaat want nu moet er telkens een keuze gemaakt worden tussen de bas en het orgel. Waarbij het orgelspel met een ruime voorsprong het wint van de baspartijen.  De band is live een echte aanrader. Ga ze dus snel zien. Bij de Bloody Honkies duurde het helaas ook niet al te lang. Het enige minpuntje was het slotakkoord. Het optreden in een enorme gitaar feedback laten eindigen is sinds het overlijden van Jimi Hendrix zo passé.

Helaas laten de rappers van Zwart Licht Nijmegen vandaag in de steek.  Vanwege verkeersperikelen moeten we het doen met een uitstekende set van de huis dj Slowpoke.

Bettie Serveert is weer helemaal terug van lang weg geweest. Met de nieuwe lp ‘Pharmacy Of Love’ op zak tracteert de band ons vandaag op een uitgelezen mix van oude en nieuwe nummers.  Dat de tand des tijds nog geen grip op deze band heeft gekregen bewijst het enthousiasme van het publiek. Ok zangeres Carol heeft wat meer make-up nodig als tien jaar geleden maar de muziek staat nog steeds als een huis. Helaas heeft de band maar een krap uur speeltijd gekregen maar gelukkig speelt de band op 21 mei  in LuxorLive te Arnhem.  Ga ze daar dus zien.

In de tipi speelt Hills, het pseudoniem voor Anne Maarten van Heuvelen, prachtige luisterliedjes. Deze veelzijdige muzikant die als bassist ook zijn steentje bijdraagt aan NO Blues en de bluesrockformatie Black Top weet de twintig aanwezigen 20 minuten lang te boeien. Naast liedjes spelen weet Anne Maarten zijn publiek ook te vermaken met grappige verhaaltjes. De set wordt afgesloten met een door electronica ondersteunde acapella gezongen blues gospel.

Hoewel het nog vroeg op de avond is komt de stemming er al goed in met de electropunk van Krause. Deze sexy geklede dame uit het hoge noorden weet van het Hunnerpark een dansende meute te maken. Vooral haar single ‘Radio edit’ mag er wezen. Wat een energie en wat een fijne performance. Niet in zijn minst door de fabuleuze Italiaanse ondersteuning op keyboards en bas. Zowel de heren als de dames komen deze avond visueel goed aan hun trekken. Het optreden wordt in stijl afgesloten als Susanne een groep mensen , geheel gehuld in oranje schaatspakken , het podium opvraagt en met hen het laatste nummer doet.

Als afsluiter van een meer dan goed bestede Koninginnedag fungeert het veelkoppige gezelschap Gotcha! All Stars Met hun swingende funk brengen ze een ode aan de p-funk zoals we die kennen van Parliament en Funkadelic.

Tekst & Fotos: Bernard Bodt