Een wandeling met verhaal, geleid door licht en geluid – Schemerlicht festival

“Zo is natuur”, hoor je de stem van Willem de Bruin klinken door een speaker. In de botanische tuin Hortus van Nijmegen zie je het werk van twaalf kunstenaars, zes wetenschappers en vijf componisten die de afgelopen maanden nauw samen hebben gewerkt om het thema ‘Water grenzen’ te laten zien en horen.

Mensen lopen vlak achter elkaar op de smalle paden, bij elke geluidspaal een kleine opstopping: iedereen luistert aandachtig naar het verhaal over ‘Water grenzen’. Ieder lichtkunstwerk brengt een bijzonder geluid met zich mee. Je hoort water kabbelen, vogeltjes fluiten en ziet rook sluimeren door de bomen. Voor mensen die nachtblind zijn best een uitdaging om op de paden te blijven lopen en niet te struikelen.

Op de rotswand van de botanische tuin wordt een video geprojecteerd van een beginnend stroompje water. Uiteindelijk vloeit hieruit een prachtige waterval over de hele breedte met verschillende kleuren lichten. Achter de rotsen, door de boomtoppen, zie je de schemering van de nacht met sterren aan de hemel.

Het mooiste en indrukwekkendste kunstwerk vind ik het doek dat boven het water hangt en meebeweegt met de wind. Het ene moment hangt het doek recht, bijna stil, het volgende moment komt er een rimpeling in het doek die eindigt in een golfbeweging. De verandering van lichtkleuring, de muziek en de spiegeling maken het doek bijna hypnotiserend om naar te kijken.

Van 22 t/m 31 was het schemerlichtfestival te zien doormiddel van een wandelroute door de tuin. Elke dag was er een aansluitend programma, bijvoorbeeld een concert van Elias Mazian of Jameszoo in samenwerking met DRIFT- Om te dansen, maar ook workshops en lezingen van INNOVATE. Alles om te laten zien dat kunst en ecologie samen bewustzijn kunnen creëren.