Koert van Essen, a.k.a. Einfach Kurt, is één van Nijmegens meest bekende singer-songwriters. Hij maakt, zoals hij zelf zegt, duistere pop die meestal gaat over de zelfkant van het leven. Maar nu is hij even columnist voor Ugenda. Deze keer gaat het over kermissen. Spoiler alert: Koert is geen fan.
Ik word altijd n beetje verdrietig van kermissen. Vooral van kermisexploitanten die apathisch met een dooie blik in de ogen vanuit zo'n doorgerookt plastic hokje hun veel te dure kaartjes verkopen aan opgefokte licht verstandelijk gehandicapte kinderen met dure merkkleren aan. Kaartjes voor gevaarlijk uitziende attracties die door doorgesnoven ex-tbs’ers in elkaar zijn gezet. Want ja, vind nog maar eens een leuke baan als er 6 jaar tbs op je cv staat. En dan maar hopen dat alles goed met de juiste schroeven is vastgezet terwijl je met 70 km per uur 80 meter hoog de lucht in wordt geslingerd en luistert naar een hardstyle versie van Country Roads die op standje sambal uit de speakers knalt.
Nog erger zijn kermissen in kleine dorpjes. Daar staan dan drie verweerde en ietwat verdrietige attracties waaronder botsauto's, een draaimolen, een schiettent en misschien als je geluk hebt nog een snoepkraam. En er is ook altijd een dorpspedofiel die dan mee heeft geholpen om de botsauto's op te bouwen en in ruil daarvoor zo'n steeksleutel krijgt waarmee hij onbeperkt in de botsauto’s kan. Zo kan hij dan de hele dag als, een soort Jabba the Hutt, onderuit gezakt in dat karretje, meisjes van 10 lastigvallen.
Ik heb ooit een keer samen met Anne, mijn vrouw, 50 euro aan kleingeld in zo'n automaat gegooid waarbij dat muntgeld op zo'n plateautje ligt en eraf geschoven kan worden door er steeds opnieuw muntjes in te gooien. We waren er de hele tijd heilig van overtuigd dat we 1 muntje verwijderd waren van een stortvloed aan muntjes, kaartjes, iPhones en goudstaven. Kortom: oneindig veel kermispunten die je dan kon inruilen tegen een lullige sleutelhanger ofzo. We moesten elkaar uiteindelijk met de vlakke hand in het gezicht slaan en hard toespreken om ermee te kappen toen bleek dat we niks maar dan ook helemaal niks gingen winnen. Zou me niks verbazen als er na ons een tokkie op Nikes en een nep Gucci-tasje 1 muntje in gooide en die hele zooi binnen harkte. Maar ja, dat soort gedachten waren nou precies de reden dat we niet na 3 euro netjes stopten.
Brrr klotekermis. Ik hou d’r niet van.
