Mariska Petrovic over haar nieuwe voorstelling Ruis

Op 3 december zal in ’t Mozaïek in Wijchen de try out van multidisciplinaire voorstelling RUIS zijn. Ugenda is benieuwd en stelt Mariska Petrovic een aantal vragen.

In de aankondigingen staat onder andere dat je met deze voorstelling eerlijker dan ooit tevoren bent. Leg eens uit?

Toen ik begin twintig was, schreef ik in het Engels. Op een gegeven moment merkte ik dat ik me in die taal toch minder goed kon uitdrukken. Om diepere onderwerpen in liedjes te verwerken, om écht tot de kern te komen, heb ik voor de Nederlandse taal gekozen. Ook dans ik in deze voorstelling, een kunstvorm waarmee ik expressie kan geven aan dat wat zelfs met woorden niet te beschrijven is. Over de jaren heen heb ik van alles meegemaakt dat mij gevormd heeft en waarbij schrijven ook echt heeft geholpen heeft met verwerken.

Wat voor gebeurtenissen bedoel je dan?

Ik wil niet te veel in detail treden, maar als je afscheid van een dierbare neemt na een jarenlang ziektebed, dan doet dat veel met je. Zaken als ziekte en de dood vinden we als mensen heel moeilijk. Het laat ons reflecteren op het leven en wat echt van waarde is. Je kan er ook extra door voelen hoe krachtig liefde en vriendschap zijn.

Hoe ontstaat zo’n voorstelling?

In eerste instantie was het schrijven, echt boekjes vol. Ik heb het geluk dat ik samenwerk met Richard Wallenberg, die heeft mijn dierbare vriend ook goed gekend. We hebben veel gebrainstormd en arrangementen geschreven bij liedjes. Het is een jarenlang proces, iets dat ik al heel lang wilde doen. Ik vind het heel spannend dat het nu steeds dichterbij komt. De voorstelling gaat over mijn leven en ik hoop dat het ook over het leven zélf kan gaan, dat anderen zich er in kunnen herkennen.

Een vraag die je stelt over ‘ruis’ is of het iets is dat in de weg staat of dat het juist vruchtbare grond is waardoor je kan groeien. Kun je dat met voorbeelden uitleggen?

Nou, ik denk dat iedereen daar wel voorbeelden van heeft in zijn leven. Wat doe je als je voelt dat de vaste grond onder jouw voeten verdwijnt? Stort je in, vind je nieuwe zekerheden? Ruis kan zich in allerlei aspecten voordoen. Het is belangrijk je te beseffen waar jouw energie heen gaat. Leef je vooral in angst, bijvoorbeeld voor de toekomst of hoe anderen jou beoordelen? Of lukt het je om authentiek jezelf te zijn en te vertrouwen op de chaos die het leven soms ook kan zijn?

Ervaar je tijdens deze pandemie ook een bepaalde ruis?

Uiteraard. Het is een tijd waarin je je gemakkelijk machteloos, gefrustreerd of angstig kan voelen. Ik probeer te genieten van de rust van mijn moestuintje, van een wandeling of een goed gesprek. En ik kan alles vergeten als ik de tango dans met mijn geliefde. Dan verdwijnt alle ruis even. Ik ervaar ook ruis in het proces van de voorstelling maken, de keuzes die je daarin maakt. Maar dat is juist inspirerend.

Hoe sta jij als Nijmegenaar in het culturele veld van deze stad? 

Al dertien jaar werk ik als zzp’er voor De Lindenberg. Dat is heel leuk! De singer-songwriter scene hier mag wat mij betreft wel wat opener zijn. Dankzij ervaringen in bijvoorbeeld Nashville heb ik ervaren hoe fijn het is als singer-songwriters elkaar aanmoedigen en in het diepe duiken om samen een lied te schrijven. Dat is wel een contrast met hier in Nijmegen, waar singer-songwriters elkaar eerder als concurrent lijken te zien en waar geneigd wordt op jouw 'eigen veilige eilandje' te blijven. Wat mij betreft mogen we elkaar in de muziekscene best wat meer uitdagen, elkaars grenzen verkennen en fouten durven maken! RUIS is wat mij betreft juist het resultaat van hele fijne samenwerkingen waarin dat zeker is gebeurd.

Voor meer info: 

Mariska Petrovic

't Mozaïek