Late Night Show in LUX: Eindejaarsgeschenk
Afgelopen vrijdag 28 december jl. vond in LUX de première plaats van een nieuwe loot aan de stam van het podiumprogramma; de Late Night Show. Als een soort staalkaart van wat de LUX te bieden heeft, trad een veelsoortige mengeling van artiesten op in een aantrekkelijk programma van twee uur.
De anders altijd wat gloomy theaterzaal was voor deze gelegenheid omgetoverd tot een feestelijke, bij deze dagen passende Nachtclub met tafels en stoelen, sfeervolle verlichting en wandversieringen en zoals in een nachtclub betaamt, drankjes op bestelling. Mocht het de bedoeling zijn een traditie in gang te zetten, dan was deze eerste proeve zeker geslaagd te noemen.
Onorthodoxe uitgewogen mix
Een van de aantrekkelijkheden van het format van de staalkaart is dat je allerlei kunstenaars aan het werk ziet die je normaal nooit in deze combinatie tegen komt. Een singer-songwrighter afgewisseld met danstheater, een taalperformer en een free-jazz duo, een debuterend schrijfster met daar tussen door een rapper die de verschillende onderdelen verbond.
De opening kwam voor rekening van Charl Delamarre, een singer-songwrighter aan het begin van wellicht een veelbelovende carrière. Zijn kracht zit hem vooral in de combinatie van bluesy gitaarspel en eigen teksten, ontstaan op basis van (reis)ervaringen hetgeen een authentieke indruk maakte. Vooral een nummer als Streetfoxes liet zien waartoe hij in staat is.
Chantal van Heeswijk uit Rotterdam combineerde eigen gedichten met ter plekke gemaakte tekeningen, wandschilderingen, muziek en geluid. De performance als geheel ontroerde door zijn eenvoud, directheid en toch ook een wat poëtische, melancholieke inslag. Ze trad eerder op in Oerol en elementen daarvan zagen we nu terug in “Ik wilde niets zeggen maar mijn mond praatte zich voorbij.”
Samen met Soundminer Richard van Kruysdijk liet Patricia van Deutekom een klein gedeelte van haar dansvoorstelling Battre le Fer/Battre le Noir zien. De heftige, fysieke choreografie liet zich prima combineren met het donkere, geladen geluidsdesign van Kruysdijk. Voeg daarbij nog de grote- stadsjunglebeelden en de viriliteit spatte ervan af.
Morris Kliphuis verruilde het Kyteman Orchestra voor zijn eigen trio Kapok, eerder te horen en zien op Habana deze zomer; hier trad hij op met bassist Pieter Douma. En ook in deze combinatie blijkt de hoornist zich als een vis in het water te voelen. Met een aanstekelijke genoegen stuwden ze elkaar op in hun improvisaties en het leek alsof ze wel veel langer hadden willen doorgaan. Prachtige nachtmuziek trouwens en dat moet sowieso gezegd worden van de programmering. Het had een mooi atypisch ritme, zowel in de keuze voor nieuwelingen en gevestigde namen als in contrasterende kunstvormen. Ceremoniemeester van de avond Marco Martens, ex Macronizm, vervulde zijn rol met verve middels ter plekke gemaakte rapteksten en verbond zo spelenderwijs de diverse onderdelen.
Hanneke Hendrix, debuterend schrijfster- onlangs nog op het Wintertuinfestval- mocht de nacht afsluiten met een improvisatietekst, gebaseerd op haar gedachtespinsels tijdens en wellicht vóór deze avond.
Een nieuw initiatief is dus geboren en de Lux heeft het zich niet makkelijk gemaakt want de lat ligt gelijk hoog!
Wat: Late Night Show
Waar: LUX Nijmegen
Wanneer: 26-12-2012
Door: Peter van de Ven
Foto's: Peter van de Ven
Website LUX
{ugallery}thelatenightshow{/ugallery}
