DTRH Dag 1: Van moshpit tot meezinger
De zon schijnt, de outfits zijn weer zorgvuldig gekozen, en de eerste biertjes vloeien rijkelijk: Down The Rabbit Hole 2025 is van start gegaan. Op dag 1 wordt meteen duidelijk waarom dit festival zo geliefd is: een mix van muzikale kwaliteit, warme festival vibes en een line-up die zowel nostalgie als ontdekking biedt.
Ezra Collective: van klein podium naar mainstage
De Britse jazzformatie Ezra Collective trapt de dag voor ons vol energie af op de Hotot, de mainstage van het festival. Wie de band nog kent van hun eerdere show in een veel kleiner podium op DTRH, ziet direct hoe ver ze zijn gekomen. En hoewel er geen zang of rap te pas komt, weten ze moeiteloos een feestje te bouwen.
Hun sound is speels, dansbaar, met af en toe een vleugje Jungle by Night. De drummer is niet alleen het ritmische hart, maar ook de MC van de band: hij praat alles aan elkaar met een aanstekelijk charisma. Op een gegeven moment ontstaat er een spontane “dancecircle” in het publiek, een soort vrolijke moshpit, die de sfeer perfect samenvat: het is één grote viering. De bandleden, op de toetsenist en drummer na, duiken het publiek in en maken letterlijk contact met hun fans. Ezra Collective heeft duidelijk een band met Nederland, en dat voelen we terug.
Patti Smith: poëzie, protest en pure klasse
Later op de avond is het tijd voor één van de grote legendes op het affiche: Patti Smith. Op haar 78e staat ze krachtig en helder van stem op het Teddy Widder podium. Het is 4 juli, Amerikaanse Independence Day, en Smith grijpt dat moment aan om de Amerikaanse politiek op de hak te nemen. “While everyone’s fighting for independence...” zegt ze, met een scherpe knipoog naar de actualiteit.
Zoon Jaxon Smith is onderdeel van haar band, wat een extra laag emotie geeft aan het optreden. En natuurlijk wordt Because the Night luidkeels meegezongen door een zee van mensen, een nummer dat wordt opgedragen aan haar overleden partner.
De Jeugd van Tegenwoordig: altijd een show
Als de avond valt pakt De Jeugd – in het kader van hun twintigjarig jubileum – uit met een grootse show. Het decor is theatraal, de energie onverminderd. Faberyayo wordt zelfs door het publiek gedragen, letterlijk zwevend op een golf van fans.
Tijdens het optreden zien we festivalgangers komen en gaan; stuk voor stuk dansend. Een soort rattenvanger van Hamelen, maar dan met beats. Opvallend is ook hoeveel Gen Z'ers vooraan staan: De Jeugd weet generaties te verbinden en blijft populair. Zoals altijd is het een dampend feestje!
