Doornroosje heeft al behoorlijk wat metal-grootheden naar het pand aan de Stationsstraat gehaald. Natuurlijk was daar de GOAT: Slayer, maar ook Body Count en Black Label Society mogen niet vergeten worden. Sinds afgelopen zaterdag kunnen aan dat rijtje de death metal-helden van Cannibal Corpse worden toegevoegd. In een uitverkochte rode zaal ging Ugenda meegenieten van liefdesliedjes.
Natuurlijk is ‘liefdesliedjes’ een geintje. Of, zoals zanger George Fisher van Cannibal Corpse zelf zegt tijdens hun optreden: “We don’t sing songs about love. We sing songs about death. And that’s what we do best.”
In aanloop naar de grove teksten van dit vijftal kunnen, begint het vanavond al vroeg. Om 18.00 uur gaat Roosje al open en om 18.30 uur begint het feest. Het nummer dat de komst van het eerste voorprogramma, Schizophrenia, aankondigt – Are You Ready van Thin Lizzy – schept in elk geval behoorlijke verwachtingen. Al snel blijkt dat deze Belgen niet teleurstellen, waarbij bijvoorbeeld het gitaarspel van Romeo Promos Promopoulos in het bijzonder genoemd mag worden. Met zijn spel tijdens Devine Immolation of Cranial Disintegration tilt hij dit optreden zeker naar een hoger niveau. Het is een goede keuze geweest om deze mannen de avond te laten openen!
Immolation
Als tweede voorprogramma is het de eer aan Immolation uit New York. Deze mannen hebben in het verleden al laten zien dat ze het verdienen om met Cannibal Corpse te touren, aangezien dit de zevende keer is dat ze zijn meegevraagd. Ze lijken ook meer overeenkomsten te hebben dan verschillen. Beide bands bestaan al meer dan 35 jaar met leden met navenante leeftijden en beide maken ze death metal die heel erg lekker naar binnen glijdt.
Immolation heeft zo’n twee jaar geleden hun elfde studioalbum, Acts of God, uitgebracht en vanavond staat toch nog een beetje in teken daarvan. Als ze openen met Abandoned is meteen duidelijk dat we te maken hebben met mannen die weten wat ze doen, weten waar ze heen willen en geen enkele omweg nemen om daar te komen. Daarbij valt op dat, waar menige band de neiging heeft terug te grijpen op ouder, bekender werk, het bij Immolation alleen Father, You’re Not a Father is die klassiek genoemd mag worden.
Municipal Waste
De band die vanavond meedingt naar de ‘act of the night’-titel, is Municipal Waste. De mannen uit Richmond, Virginia stralen in alles uit dat ze nog steeds heel veel plezier beleven aan hun optreden. Hoewel ook Municipal Waste in 2022 een album, Electrified Brain, heeft uitgebracht dat vanavond richtlijn zal zijn, hebben zij er bewust voor gekozen om af te trappen met een gouwe ouwe: The Executioner. Duidelijk is dat een deel van het tot de nok toe gevulde Doornroosje ook (speciaal) voor hen is gekomen. Zij, en alle anderen ook, worden niet teleurgesteld.
Zanger Tony Foresta houdt van interactie met het publiek, zweept ze op tot het vormen van moshpits en circle pits, maar steekt vooral niet onder stoelen of banken dat hij en zijn kompanen vooral erg gecharmeerd zijn van de Nederlandse softdrugs: “We love your weed and that’s why we love coming to Holland.”
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de energie waarmee deze mannen optreden, zeker niet onder doet voor die van de hoofdact – als het die al niet overstijgt. Het plezier dat van het podium afstraalt, heeft een positieve uitwerking op het publiek en, ook niet onbelangrijk, de muzikaliteit is buitengewoon goed.
Cannibal Corpse
En dan is het, op de minuut zoals op het programma staat, om 21.40 uur exact, tijd voor de headliner van vanavond. De grootsheid van deze band toont zich in de absolute nonchalance waarmee ze het podium opkomen. Daar waar menige band wordt “aangekondigd” met muziek van legendarische collega’s, zoals vanavond van Thin Lizzy of ZZ Top, komen Fisher en de zijnen gewoon in stilte het podium op en beginnen. Vanaf Blood Blind, gevolgd door Scourge of Iron is het onmiskenbaar dat we hier met iconen te maken hebben. Cannibal Corpse kan niet uit de death metal-scene worden weggedacht.
Fisher, met de illustere bijnaam ‘Corpsgrinder’, draagt een t-shirt met daarop een afbeelding van hemzelf en de tekst ‘Respect the Neck’, verwijzend naar de opvallend dikke nek die hij blijkbaar aan het vele headbangen heeft overgehouden.
De setlist van vanavond is een mooie dwarsdoorsnede van het werk dat Cannibal Corpse tot nu toe heeft geproduceerd. Uit alles blijkt de kwaliteit van deze band. Het gemak waarmee bijvoorbeeld founding members Ales Webster (bassist) en Paul Mazurkiewicz (drums) de basis leggen voor het gitaristen Rob Barrett en Erik Rutan, is fenomenaal. Tel daarbij op de moddervette grunts van Fisher en er staat een sound die gewoonweg niet kán teleurstellen.
En tóch valt erover te redetwisten of Cannibal Corpse vanavond met de eer gaat strijken. Hoe vet en strak de nummers ook gebracht worden, het komt hier en daar helaas toch een klein beetje ongeïnteresseerd of onverschillig over, té gemakkelijk, té geroutineerd, té we-doen-het-al-tientallen-jaren-zo-dus-waarom-zouden-we-het-anders-doen. Maar we hebben wel te maken met Cannibal Corpse, iconen in hun genre, en zij mogen zo over komen.
Wat ben ik blij dat Doornroosje deze legendes naar mijn stadje heeft weten te halen.
