Songs and Silences- een poëtische rustpauze

Mijn hoofd zat vol met allerlei zaken die me onrustig maakten, een goede reden voor mij om Songs and Silences te gaan bezoeken, dat op 25 april werd uitgevoerd in het Lux Theater. De voorstelling zou volgens het programmaboekje een uitnodiging zijn “om samen te komen” in een reeks van performances, bestaande uit dans, poëzie en muziek, die elkaar afwisselden met momenten van stilte; silence.

OFFprojects

De Israëlisch-Nederlandse choreograaf en danser Amos Ben-Tal is oprichter van OFFprojects, een collectief dat interdisciplinaire voorstellingen en evenementen creëert met behulp van dans, muziek, beeld en woord. De groep bestaat uit oud-dansers van Nederlands Dans Theater en het Batsheva Ensemble. OFFprojects gelooft in werk dat fysiek, gelaagd en tot nadenken stemmend is en  presenteert zijn projecten in verschillende contexten: theaters, festivals, musea, openbare ruimtes en online. Amos Ben-Tal regisseerde en bedacht de voorstelling Songs and Silences.

Experimentele vorm van kijken

Er is gekozen voor een experimentele vorm van kijken naar de voorstelling. In de theaterzaal van Lux is de publieke tribune weggehaald, waardoor de speelvloer is vergroot. Een select aantal stoelen, waarop het publiek mag plaatsnemen, staat verspreid op de vlakke vloer. 

De voorstelling is opgebouwd uit ‘speelblokken’ van een kwartier. Je kunt de duur van de voorstelling zelf bepalen door een keuze te maken uit hoeveel speelblokken je wilt bekijken. Als je het speelblok met aanvangstijd 19.15u bezoekt, dan kun je deze tot 19.30u bekijken, waarna er een pauze is tot aan het volgende speelblok. Je kan dan de beslissing maken of je de zaal verlaat of dat je het volgende speelblok wilt zien. Dit op dezelfde of een andere stoel in de zaal, waardoor om het kwartier een soort stoelendans ontstaat. 

De gehele voorstelling bestaat uit tien speelblokken.De vorm waarin de dans wordt uitgevoerd is ieder kwartier verschillend.

De dans

In ieder van de tien tijdsblokken bewegen de dansers langs de stoelen, waarbij ze het publiek soms wel of niet aankijken. De (moderne) dans die ze uitvoeren ziet er eenvoudig uit, maar iets dat er eenvoudig uitziet aan de buitenkant is niet zo altijd zo simpel als het lijkt.

Voor mij werd het niet duidelijk of de moderne dansgedeelten improvisaties waren of dat er een choreografie omheen was bedacht. Het leek mij een combinatie van beide te zijn.

Verreweg de meeste solo-,  of duodansen in de tijdsblokken worden uitgevoerd zonder muziek – wat sober overkomt – waardoor het accent wordt gelegd op de pure sensatie van de bewegingen. Het tijdsblok dat bestaat uit een dansgedeelte met meer dan twee dansers, dat ondersteund wordt met muziek, maakt op mij de meeste indruk. Dans en muziek blijven een magische combinatie. 

De poëzie

Actrice Annabelle Hinam draagt in verschillende tijdsblokken na de dans poëzie voor. Op het moment dat er geen muziek klinkt in de zaal en de dansers geen geluid maken, snijdt haar stem door de stilte heen. Het timbre van haar stem past goed bij de thematiek van de gedichten, in mooi uitgesproken Engels.

De gekozen gedichten gaan heel basaal over het lot van de mens en het lot van een samenleving, waarin de mensen  gedoemd zijn met elkaar samen te leven.
Het gedicht Dog Cloud komt binnen.

Citerend van de eerste alinea:

“We do things

that remind us of the things we did

That remind us of who we were 

When we did the things we did”.

En citerend van de laatste alinea:

“It’s almost pure

It’s extremely beautiful

It’s not real

And it’s everything”.

De songs

Het muzikale gedeelte van de voorstelling wordt uitgevoerd door Amos Ben-Tal zelf. 

De gekozen liedjes zijn integer en puur, waarbij hij zichzelf begeleidt op gitaar. Amos Ben-Tal is naast danser en choreograaf ook songwriter, gitarist, zanger en frontman van de band Noblesse.

De toon van de liedjes is gevoelig en rauw tegelijk. Deze combinatie omvat de sfeer van de voorstelling: aandacht voor de zachte kanten van het leven –  muziek, dans en poëzie – samen met oog voor de zwarte, duistere kanten van de wereld.

Indruk

Rust en balans, dat is wat de voorstelling voor mij uitademt, waarbij verschillende aspecten van je zintuigen aangesproken worden. Het minimale aan decor en zaallicht versterkt de soberheid van de voorstelling, waardoor het accent komt te liggen op de puurheid van de uitvoeringen.

Het concept met de grote, vlakke vloer en de stoelendans versterkt het dynamische en intieme karakter van de voorstelling, waardoor je als publiek tussen de performers zit en je daardoor het gevoel krijgt echt betrokken te zijn bij de voorstelling.

Poëzie komt in alle elementen terug: in de dans, de songs en in de poëtische voordrachten zelf.

Met weinig woorden, dans in stilte en met de mooie stemmen en prachtige bewegingen is de voorstelling Songs and Silences een adempauze in een jachtige wereld, een artistieke oase waar je je in kan onderdompelen, met de gedachte dat je voor een aantal momenten even bent “samengekomen”.

Voor meer info over de performances: https://soundcloud.com/user-247662104
Amos Ben-Tal: https://amosbental.wordpress.com/
of over OFFprojects: https://offprojects.nl/