Negen rode dozen langs de snelweg
Aan de noordrand van Nijmegen is een complex van negen schitterend rode dozen verschenen. CineMec heeft hier een nieuwe stek gevonden. Na het succes van het spectaculaire film- en congrespaleis in de geluidswal langs de A12 bij Ede, zocht Gerben Kuipers uitbreiding van zijn zaken. In Utrecht en in Nijmegen vond hij geschikte grond. Nijmegen telde slechts weinig filmzalen, daar konden volgens de gemeente en CineMec best 2000 stoelen bij.
Lux en Carolus/Calypso ( JT bioscopen; nu Vue Cinemas) vreesden voor een kannibaliserend effect. Maar nu Vue een nieuwe megabioscoop ontwikkelt op de plek van Walstraat (voormalig Calypso) blijkt de angst daarvoor wel mee te vallen.
Er is natuurlijk ook nog steeds de vraag of we zo’n enorme trekker wel in het weiland aan de rand van de stad moeten willen. We wilden toch een compacte stad zijn? Volgens Kuipers is het juist een voordeel voor de stad: veel minder auto’s in de binnenstad, maar of we daar blij mee moeten zijn is nog maar de vraag. De noodlijdende binnenstad was waarschijnlijk best gebaat geweest bij zo’n publiekstrekker.
Hoe dat ook zij, het werkt prachtig, die knalrode dozen aan de horizon! Ongetwijfeld een verrijking van de Waalsprong. Richtpunt voor de fietsers op het snelfietspad naar Elst en Arnhem. De meeste bezoekers komen waarschijnlijk met de auto, ook die uit Nijmegen, dus autokilometers zal het niet veel schelen, ook al omdat bezoekers niet alleen uit Nijmegen komen maar uit de hele omtrek. Een echte snelweglocatie dus die het hebben moet van een perfecte bereikbaarheid met de auto, vanuit de hele streek. De architectuur past daar goed bij: een compositie van industrieel ogende metalen dozen. De signaalrode kleur maakt ze tot een perfect billboard langs de weg.
Op de afwerking van de gevel is uitgebreid gestudeerd. Er zijn verschillende tinten rood gebruikt, de glansgraad en de oppervlaktestructuur van de gevelplaten varieert. Die kleine verschillen zie je niet direct, maar ze geven het gebouw wel zijn bijzondere aanzien.
Als je als fietser nadert zie je dat het gebouw veel meer is dan een aantal rode dozen. Door de flitsend gevouwen dakvlakken krijgt het gebouw een intrigerende plint. Die dakvlakken lopen door tot bijna op de grond, erop groeien planten. De dozen worden zo opgenomen in het landschap langs het strand aan de noordkant van de Lentse plas.
Het is de verbinding van twee tegengestelde kenmerken: Een groot billboard langs de snelweg dat zich in één oogopslag duidelijk laat zien, én tegelijk een gebouw dat zich rustig voegt in het groene recreatielandschap. Deze paradox heeft Chris de Weijer, van DP6 architectuurstudio in Delft, vernuftig opgelost.
Binnen doen de verspringende dakvlakken ook belangrijk werk: ze laten overal zeeën van daglicht toe.
Het gebouw staat op grond waar al eeuwen geleden gewoond en gewerkt werd. Er is een grote kans dat er interessant archeologisch materiaal in de grond zit. In goed overleg met de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed is ervoor gekozen dat materiaal rustig in de grond te laten zitten. Om het zo min mogelijk te beschadigen is het gebouw op een grote ronde plaat gezet. Op die manier kon volstaan worden met minder palen van een relatief kleine doorsnede.
De zalen zijn allemaal los van elkaar gehouden en ze hebben een verschillende hoogte en breedte. Daarmee krijgt het gebouw aan de buitenkant een prettige geleding. Binnen levert deze keuze ruimte op voor foyers, vluchtwegen en hulpruimten, op een vanzelfsprekende manier Het is een enorm gebouw, maar je kunt er nooit verdwalen, het is glashelder georganiseerd rond de grote dubbelhoge ruimte in het midden, overal is daglicht en vanuit elk punt is het landschap te zien. ‘s Nachts werkt het andersom: het gebouw schittert als een lampion in het landschap. Er komt nog een buitenfoyer bij het complex. Aan de andere kant van het fietspad, op het strand, komt een restaurant te staan dat zowel de bioscoopbezoeker als de strandgasten zal bedienen. Het wordt op eenzelfde manier als de bioscoop in het landschap opgenomen. De oplevering wordt verwacht in 2017. De noordrand van Nijmegen heeft er een verleidelijke attractie bij!
Maarten de Vletter
Ik ben stedenbouwkundigontwerper, uitvinder en schrijver. Architectuur, de door mensenhand gemaakte omgeving, is ons belangrijkste cultuurgoed. Daar wil ik aandacht voor vragen op de Nijmegense cultuurwebsite. Ik wil het hebben over alles wat er bij dat eindeloos knutselen aan de stad gebeurt. Ik zal wel eens kribbig moeten zijn over wat er nu weer is gemaakt, maar ik doe het altijd vanuit een groot respect voor de bouwers die de moed hebben gehad zich te wagen op het slappe koord dat het bouwen aan onze omgeving altijd is. Ze zijn op de één of andere manier aan de overkant gekomen! Dat verdient altijd een medaille!