Het was op het nippertje nog de 20ste eeuw en Ugenda zat nog in de voorbereidende fase. De Venga Boys stonden hoog in de hitlijsten met een oproep om met zijn allen naar Ibiza te gaan. Het was 1999 en Prince noemde zichzelf The Artist.
Zelf had ik na mijn, voorspelbaar kansloze, studie Geschiedenis bij wijze van omscholing een studie HEAO Bedrijfsinformatica voltooid. Daarmee kon ik meteen aan de slag in deze periode waarin het internet werd opgeklopt als zijnde de beste uitvinding sinds gesneden brood.
Al enkele jaren was ik actief als de wekelijkse theaterrecensent bij Radio Nijmegen en ik had zodoende het nodige aan Nijmeegse cultuur mogen meemaken. Als cultuurliefhebber met een IT-opleiding kwam ik via via in contact met Steven Trooster, die was met wat vrienden bezig met een project dat wel in mijn straatje paste. Bij Steven thuis zaten Marc en Godfried al op de bank. Als vierde en laatste founding father van Ugenda zou ik me bij hen voegen. Dat het project 20 jaar later nog steeds succesvol in de lucht zou zijn, had ik toen niet gedacht.
Royalties
Aanvankelijk was ik het niet eens met de naam Ugenda. Het deed teveel denken aan Oeganda en grappig was het ook niet. Maar de naam was al vastgelegd, daar had me bij neer te leggen. Wel voegde ik er de zelfbedachte slogan 'Daar kun je van uitgaan' aan toe. Nooit een cent aan royalties ontvangen.
Waar de eerste drie 'fathers' vooral technisch en creatief sterk waren, was het voor mij de taak om Ugenda maar eens in de markt te zetten, bekend te maken. Er waren nog veel hobbels, zowel technisch als organisatorisch en tijdens onze wekelijkse vergaderingen probeerden we die uit de weg te krijgen. Met een stapel flyers bezocht ik café's, disco's, theaters, musea, festivals, enz... Eerst alleen in Nijmegen, later ook in Arnhem. Wisselend succes.
Het was op een houtje bijten, zelf geld erin stoppen. De site draaide tijdenlang op een server die Steven gewoon thuis had staan en soms lag Ugenda er urenlang uit. We hadden immers ook allemaal andere werkzaamheden.
De eerste founding father verdween vrij snel uit beeld. Godfried was zelf een echte vader geworden en had het druk genoeg. Later stopte ook Marc ermee en kwam het op Steven en mij aan om Ugenda in leven te houden. Een situatie die jarenlang zo doorging. Steven deed in de eerste plaats de technische kant van de zaak en ik steeds meer de redactioneel inhoudelijke kant.
“Wij zijn Ugenda”
Ondertussen werd ik zelf vader en mijn baan als redacteur bij TV Gelderland eiste ook de nodige tijd op. Jarenlang was de redactionele inhoud dan ook weinig meer dan het knippen en plakken van persberichten. Weinig bevredigend, maar je kunt nu eenmaal niet toveren met twee vrijwilligers. Soms waren de podia en andere relaties verbaasd dat geheel Ugenda bestond uit twee jongens die het erbij deden in de avonduren. Dan vroeg iemand: “Jullie komen van Ugenda?” “Hmm, eerlijk gezegd mevrouw, wij zijn Ugenda.”
Het was Remy Angel die een frisse wind binnen bracht. Er kwamen meer nieuwe medewerkers en de redactionele inhoud begon te lijken op heuse redactionele inhoud. Het moment was voor mij gekomen om eindelijk een stap terug te doen. Na 10 jaren nam ik als voorzitter afscheid van Ugenda. Bloemetje, flesje wijn, cadeaubon, lovende woorden, traantje wegpinken, je weet hoe dat gaat.
Wat fijn om te zien dat ons project 20 jaar later nog steeds als een huis overeind staat. Met nieuwe, enthousiaste medewerkers en een gezonde toekomst voor de boeg.
Getagd onder
